Het pand dateert uit 1825 en werd als bakkerij gebouwd het bleef tot in 1954 in gebruik bij de familie Heijming.
Frans Heiming had verder een beschuitfabriek aan de Munstermanstraat. Toen hij in 1954 uit de bakkerij ging heeft ie daar naast de beschuitfabriek een heel klein bungalowtje gebouwd en woonde daar met zijn vrouw. Je kunt nu vanaf de Berkenlaan nog vaag het karrespoor zien naar zijn stuk grond. Overigens heeft hij mijn vader nog overleefd.
Anna, de vrouw van August Böhmer van de schoenwinkel in de Prins Bernhardstraat 25 werkte 13 jaar bij Heijming in de dertiger en veertiger jaren van de vorige eeuw.
April 2020. De zoon Harold Sloot vertelt over de bakkerij van zijn ouders en de foto's over bakkerij Sloot komen uit het archief van Harold.
Mijn vader behaalde eerst zijn diploma's voor hij aan een eigenzaak begon:
Mijn vader Hein kwam oorspronkelijk uit de Keijenborg en nam in 1954 de bakkerij over van Frans Heijming.
Johan Konings was bij ons in dienst als banketbakker. Hij werkte eerst voor Frans Heijming en zat bij de overname. Naast hem staat mijn broer Wouter. Rechts op de foto staat Fred Eikelkamp. Fred leeft nog en woont volgens mij nog ergens in Silvolde. Zowel Johan als Fred waren in kost zij hadden hun slaapkamer boven de bakkerij. Zaterdagmiddag vertrokken ze meestal naar hun families in Winterswijk met de trein. Ze waren/zijn beiden vrijgezel.
Zijn zus Fien en broer Jan hielpen hem vaak in de bakkerij en de winkel. Jan begon later een bakkerij in Keijenborg zijn zoon heeft deze inmiddels overgenomen.
Mijn vader heeft mijn moeder (Elly ten Have) leren kennen in Silvolde in 1954 en ze zijn getrouwd in 1955. Waarna mijn moeder de winkel beheerde.
Er werd brood bezorgd. Door de week ging mijn vader vanaf een uur of 10 op pad met de auto en Fred met de bakfiets. Mijn vader deed de buitengebieden en Fred het dorp.
Zaterdag was er extra hulp, twee meisjes voor in de winkel en nog een extra iemand om brood te bezorgen. Verder was er nog een hulp in de huishouding die ook in “kost” was.
Elke zaterdag kwamen mijn opa en oma Ten Have langs voor hand en spandiensten. Oma moest voor de hele bubs koken.
Familiekiekje achter de bakkerij. Rechts op de foto staan mijn vader en
moeder. De uitstappende vrouw is een andere zus van mijn vader en achter
de auto staat mijn neef. Links op de foto sta ikzelf.
Mijn oom zal deze foto hebben gemaakt.
Vanaf een jaar of 10 hebben mijn broer en ik ook de handjes uit de mouwen gestoken. Wouter ging vaak met mijn vader mee brood bezorgen op zaterdag en ik was meestal aan het brood snijden.
Mijn broer en ik vonden het ook altijd wel leuk om nieuwe dingen te proberen. Van Johan Konings hebben we geleerd om ambachtelijk ijs te maken. Dit werd dan in de winkel verkocht. Verder hebben wij het stokbrood in Silvolde geïntroduceerd. Een feest was het altijd als december weer naderde. Dan maakten we de gektse voorwerpen van marsepein en chocolade.
In onze jonge jaren werd er achter het huis gevoetbald na de avondmis. Dan kwamen kapelaan Morssink en Brosschot ( de buren.) een potje meedoen. Aangezien wij geen tuin hadden waren we als kinderen veel op de pastorie bij Tante Sien.
Ook in die dagen werd er al wel gestolen, broden werden in grote rekken naar buiten gereden om af te koelen daarna waren er wel eens broden vertrokken.
De jeugd kwam in de pauze van de school ook wel eens kopen zonder te betalen. Mijn moeder had daar wat op gevonden. Die had alle gewilde artikelen met plakband aan elkaar geplakt. Dan stonden ze niet met 1 rol drop maar met de hele doos in de hand.
Bakker Hein Sloot is op 28-10-1971 overleden, mevrouw Sloot heeft de bakkerij nog circa anderhalf jaar draaiende gehouden.
Bakker Daan de Wit huurde de zaak en zette de bakkerij voort tot 1976.
Bron: De Gelderlander 16 april 2018 door: Marcel Gosselink
Je bent bakker en begint… een snackbar
Silvolde
Ruim 100 jaar lang geurde het er naar warm brood. En naar beschuit, want ook dat werd er jarenlang gemaakt. Sinds 1977 ruikt het in het pand aan de Ulftseweg naar patatfriet. In dat jaar begonnen Eddy en Thea Westerhof er een snackbar-eetcafé.
Het pand werd gebouwd in 1825 waarna ene Heijming of Heiming (de familie hanteert zelf ook verschillende schrijfwijzen) er een beschuitfabriek annex bakkerij begon. Hij was de eerste bakker in de rij. Brood- en banketbakker Sloot was de laatste en zette in 1976 de bakoven voorgoed uit.
In dat jaar nam Eddy en Thea Westerhof het pand van de familie Sloot over. De verwachting was alom dat hij de baktraditie voort zou zetten. “Ja, want ik ben bakker van beroep en werkte in die tijd ook bij een bakker. Eén van de dochters van de baas begon toen een snackbar. Dat bracht mij op het idee. Mensen waren wel erg verbaasd toen ik geen bakkerij maar een snackbar begon”, lacht hij.
Eén van de eerste dingen die hij deed, was het slopen van de 20 meter hoge schoorsteen achter het huis. Die dateerde nog uit de tijd van de beschuitfabriek. Vier mannen waren er bijna een dag mee bezig om het gevaarte steentje voor steentje af te breken. “Dat moest van de verzekering. Er liepen dagelijks schoolkinderen langs en de verzekering was bang dat de gammele schoorsteen een keer om zou vallen”, vertelt de heer Westerhof.
In de jaren ’70 schoten de snackbars als paddenstoelen uit de grond. Maar friet is friet en een kroket is een kroket, waar je die ook nuttigt. Dat zag ook Eddy Westerhof in. Dus bedacht hij iets waarmee hij zich kon onderscheiden. Hij koos voor de combinatie snackbar-eetcafé. Naast de gebruikelijke frituuroven installeerde hij in de zaak een echte bar waar aan gezeten kon worden. Hij vroeg een drankvergunning aan en opende de deuren. Volgens hem was die combinatie uniek in die tijd. Westerhof ging door met zoeken naar commerciële gaten in de markt. En hij bleek creatief. Sinds 1983 is het bedrijf namelijk ook actief met catering bij vele activiteiten in vooral Oost-Gelderland. Vanaf 1986 bezoekt dit familiebedrijf ook wekelijks vaste standplaatsen in 3 kleine dorpen.
De grondleggers van het bedrijf Eddy Westerhof (70) en echtgenote Thea (69) zouden allang van hun pensioen kunnen genieten. Beiden helpen echter nog volop in de zaak.
Zoon Mark (47), die in 1995 officieel toetrad tot het familiebedrijf, heeft de creatief zakelijke genen van zijn ouders geërfd. Het idee van de snackwagen - zoek de klant op - heeft hij verder uitgebouwd.
Ook de andere zoon, Christoph (41), is werkzaam bij het bedrijf en zijn rol hierbij zal worden uitgebreid. In 2019 werkt Christoph volledig in de zaak.
Achter de schermen wordt gewerkt aan een duurzame continuïteit van dit bedrijf, waarbij de identiteit stabiel behouden zal blijven.
Onderstaand een deel van het assortiment: April 2020
3 februari 2022 het 45 jarig bestaan
