De geschiedenis van Café Rensen
Lichtenbergseweg 41
Silvolde.
Door John Liebrand en Robbie Wolters.
De aanleiding voor het verhaal was een verzoek aan Silvoldepedia van Renée Rensen, geboren op 18 mei 1957 op de Bergstraat 32 in Silvolde ( nu Heuvelstraat). Renée is de dochter van Hennie Antonius Rensen en moeder Gerda Adriaansen en kleindochter van Marie Strikwolt en Bernd Rensen die de opdracht voor de bouw van het café aan de Lichtenbergseweg 41 gaven.
De oom van Renée was Ben Huls de kapper op de Markt en die was getrouwd met Marietje Adriaansen de zus van haar moeder. Ben vertelde in zijn verhaal op Silvoldepedia dat hij uitsluitend heren knipte, Renée vertelde ons dat zij met haar broers en zusjes de uitzondering waren omdat er in die tijd geen geld was om de 10 kinderen van Hennie en Gerda te laten knippen.
Op een zaterdagmiddag in november 2019 gingen John Liebrand en Robbie Wolters op bezoek bij Louise Weltings dochter van Iet Rensen en Louis Weltings en kleindochter van Maria en Bernd Rensen.
Louise had de zaken goed voorbereid er lagen verschillende foto albums, twee van de tien kinderen van Maria en Bernd waren aanwezig namelijk: Dinie Evers-Rensen en Mimi Daams-Rensen. Verder was de dochter van Betsie van Aalst-Rensen en Eef van Aalst aanwezig n.l Jacqueline te Grotenhuis-van Aalst én ..... er was koffie met koek.
Het was gelijk een feest van herkenning bij het zien van de vele foto’s en de verhalen kwamen los
Voor de 2e wereldoorlog woonde hier de familie Strickwolt. Gedurende de oorlog moest de familie geregeld naar de kelder om te schuilen voor de bommen en rondvliegende kogels.
In de laatste dagen van de oorlog is het huis aan puin geschoten.
De dochter van de familie Strickwolt, Maria Franciska Strickwolt, gehuwd met Bernardus Johannes Rensen besloot om er een nieuw huis op te zetten.
Het echtpaar had zelf tien kinderen en na de oorlog kwamen er tijdelijk nog twee kinderen bij in de kost Kees en Sonja. Vader en moeder Strickwolt wezen Maria en Bernd op de centrale ligging midden in het dorp en zeiden dat ze er een mooi café op konden bouwen. Bouwmaterialen waren na de oorlog schaars en de stenen van het oude huis werden afgebikt en hergebruikt. Later werd er aan de zijde van de Boterweg nog een stukje bij aangebouwd.
Het echtpaar Rensen wilde niet van brouwerij Grolsch en zijn verplichtingen afhankelijk zijn en ondanks de gunstige voorwaarden weigerden ze de aangeboden lening en kozen voor een hypotheek bij een boer uit de Kroezenhoek.
Groothandel Steverink uit Terborg verzorgde de drankleveranties en er werd Grolsch bier verkocht waarop men nu wel bonussen kreeg.
De officiële naam van Café Rensen was De Boterbloem door de ligging hoek Lichtenbergseweg – Boterweg, maar in de volksmond ontstonden er twee bijnamen. De eerste bijnaam “De vette mem” verwijst naar de enorme boezem van de eigenaresse uit die tijd Maria Franciska Rensen – Strickwolt. De tweede bijnaam “De Plark” verwijst naar de afwijking aan de voet van de heer Rensen die “hamertenen” had volgens zijn dochters. De bijnamen werden niet als bijnamen ervaren door de meeste kinderen en kleinkinderen van de familie Rensen maar als scheldnaam en onaangenaam ervaren. Zelfs op latere leeftijd nog.
Het café begon met een verlof A voor zwak alcoholische dranken. Later haalde Louis Welting die met dochter Iet (Marietje) getrouwd was de horeca papieren en kreeg men een volledige vergunning.
In het café stond een prachtige jukebox van het merk Wurlitzer met verlichting, zie links boven op de foto. Dochter Dinie poetste de jukebox glimmend met een tandenborstel. Bernd zorgde ervoor dat de laatste hits in de jukebox aanwezig waren.
Deze jukebox werd vervangen voor een modern exemplaar, een eenvoudige vierkante moderne jukebox. Het geluid kon niet tippen aan de oude Wurlitzer, wat er met de oude Wurlitzer gebeurd is konden we nog niet achterhalen. Misschien zijn er nog oud Silvoldenaren die het wel weten. De 2e jukebox heeft plaats gemaakt voor een bandrecorder. Die is altijd in bezit gebleven van Betsie en Eef en is nu nog steeds aanwezig bij dochter Jacqueline.
In de aanbouw met de tuindeuren stond een rieten tuinstel, het was wel een heel populair zitje waar bij wijze van spreken 'om gevochten' werd wie er kon zitten. Klanten deden hun best om op tijd te komen om dat plekje te bemachtigen. Er stonden in het café nog meerdere zitjes.
Verder was er een biljart dat was een belangrijk onderdeel voor de bedrijfsvoering van het café. Met de feestdagen was er altijd potstoten, de hoofdprijs was een haas.
Als er een klant was en verder niemand om te biljarten werd dochter Betsie erbij geroepen en die speelde dan een partijtje. Het biljart was de vaste stek waar de hond op lag te slapen als er niet gespeeld werd.
Biljartvereniging “De Boterbloem” maakte er gebruikt van en Hans Vultink en Tiny Wijnen hebben er demonstraties gegeven.
Hans Vultink geboren in Aalten op 13 juni 1937) is drievoudig wereldkampioen, zevenvoudig Europees kampioen en 52 keer Nederlands kampioen biljart.
Hans Vultink is Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Tiny Wijnen (16 juni 1930 – Nijmegen) was een Nederlands carambolebiljarter. Op 13 jan. 1963 wist de 12-voudig Nederlands kaderkampioen het Europees kampioenschap Ankerkader 47/2 in Huelva in Spanje op zijn naam te schrijven.
In 1972 speelde Jacqueline van Aalst ( dochter van Betsy en Eef )
al een partijtje biljart.
Het biljart heeft een tweede leven gekregen en is verkocht aan de Gazelle fabriek in Dieren waar het nog lang dienst gedaan heeft bij de biljartvereniging van Gazelle.
Er werd veel gekaart, de kaarters waren echte dorpsfiguren o.a. Drikus Korterink, Gerard Holthausen ( hij had de bijnaam “De Kraai”) , “Pukkeltje Löwenthal “ (die een afwijking aan zijn rug had) en Hendrik Wennekes.
Als er eentje te weinig was bij het kaarten werd dochter Betsie, zoon Bruur of een ander gezinslid erbij gehaald en ging het er grof aan toe, een kwartje per kaart kon je ermee winnen of verliezen.
De dammers uit het dorp konden het opnemen tegen dochter Dinie.
Op de foto hierboven is de jukebox te zien die voor de Wurlitzer met de mooie verlichting in de plaats kwam.
Het café was dagelijks geopend en op zondagmorgen was het vroeg opstaan. Er was dan een vaste ploeg die zich om half negen al meldde met Bokke Peters , Bernard Piepers, Willem Löwenthal, Bennie Bergervoet en Hendrik Gries die zelf een café aan de Ulftseweg had. Ruim voor half negen hadden de mannen zich al verzameld onder het dak achter het café en op de vraag of ze er al lang stonden kwam altijd het antwoord: "Nee we zijn net aankomen lopen".
Regelmatig waren er koffietafels na een begrafenis. Met de kermiscommissie was afgesproken dat café “De Boterbloem” al op vrijdagavond met het feest mocht beginnen. Op die manier had men extra inkomsten en verdiende men ook wat aan de kermis.
De heer Dimmendaal verhuurde danstenten en die werd dan aan de zijde van de Boterweg geplaatst. Halverwege de dans hield de muziek op en ging men met twee diepe borden rond, iedereen moest een dubbeltje betalen voor de muziek en de tenthuur. Na de collecte speelde de muziek weer verder met de "dubbeltjesdans".
De voorpret begon altijd met het maken van de carnavalskleding die de meisjes van Rensen zelf maakten.
Er zijn drie bruiloften gegeven van de eigen kinderen Benny, Gerrie en Iet. De kadootjes en de taarten stonden dan op het biljart.
Bernardus Rensen was naast caféhouder ook verzekeringsagent. Hij werd in 1963 ziek.
Tijdens zijn ziekte heeft zijn vrouw Maria hem verzorgd. Toen kwam het op Maria en de kinderen terecht. Iet en Louis werkten in het café en de huishouding. Betsie en Eef speelden een grote rol, Betsie moest vaak eten koken en Eef deed de hand en spandiensten rondom het huis. Door andere kinderen werd er mee gedraaid en bij gesprongen. De kinderen hadden naast het caféleven zelf allemaal een gezinsleven en werk en het café deden ze erbij. Maria werd ouder en kon het niet alleen draaiende houden. Ze werd ook wispelturiger met openings- en sluitingstijden. Zo kon ze op 1 avond wel 2x sluiten en open gaan. Als er maar 1 of twee klanten waren dan zei ze doe de boel maar dicht. En als ze dan dicht waren en even later stonden er weer wat aan de deur te rammelen dan zei ze doe maar weer open. je kunt die mensen niet aan de deur laten staan.
In die tijd kwamen de eerste gastarbeiders uit Turkije naar Silvolde. De mannen woonden o.a. in de Roomberg in woningen van de Lovink uit Terborg en in Pension IJsselstad aan de Markt in Silvolde.
De gastarbeiders waren welkom in het café ze werden er ingeburgerd in de Nederlandse cultuur, er werden spelletjes gedaan en de eerste lessen Turks -Nederlands en omgekeerd gegeven. Vaste bezoekers die regelmatig iets organiseerden voor de Turkse gemeenschap waren kleine en grote Ismet.
In een later stadium kwamen vrouwen en kinderen over uit Turkije en gingen de arbeiders met hun gezin in woningen tussen de Nederlanders wonen.
Met name met kleine Ismet, Ismet Çelik (in de omgang Shellie genoemd) was het contact zeer goed. Na de gezinshereniging was er ook contact met de rest van het gezin Çelik. Zoon Yunus was als kind ook aanwezig op kinderfeestjes voor de verjaardag van Jacqueline of kwam in de zomer spelen in het zwembadje. Na de sluiting van het cafe is er lang contact gebleven. Ismet Çelik is lange tijd verbonden geweest met de moskee in Terborg. Hij is helaas overleden en thans is zijn zoon Hüseyin algemeen bestuurslid van de moskee in Terborg.
Let op de deftige dame op de achtergrond, ook die mode werd in 1970 nog gedragen.
De naam van de mevrouw rechts op de foto die gaat zitten is niet bekend.
Na het overlijden van Bernardus Rensen in 1971 is het cafe niet meer lang open gebleven. Toen het cafe in 1971 / 1972 sloot bleef Oma op het cafe wonen samen met het gezin van dochter Betsie. Iet en Louis bleven nauw verbonden. Iet ging dagelijks naar het oudershuis voor de verzorging van Moeder Marie, die in de laatste jaren een beroerte kreeg en steeds meer zorg nodig had. Ook zus Bets was ziekelijk en had zorg nodig. Waar Bets kon ondersteunde ze naar kunnen en Eef was werkzaam in de bouw en zorgde voor de klussen rond om huis, de moestuin en de konijnen. Louis zorgde voor het schilder en behangwerk. Ook andere broers en zussen probeerden naast hun eigen gezinsleven en werk te ondersteunen.
Kerstfeest en carnaval werden in het café in familieverband gevierd, Mimie is eens zo dronken geworden van de Martini dat ze in een kinderwagen naar huis werd gereden. Onderweg is ze er regelmatig uitgevallen en de vrolijke rit kan ze zich nog goed herinneren.
Maria en Bernd zijn begraven op de R.K. begraafplaats in Silvolde.
In 1977 overleed Maria na haar ziekbed. Het gezin van dochter Betsie bleef nog jaren woonachtig op het ouderlijk huis en onderhielden pand en grond tot er een koper was.
Als eerste werd er een dreef grond verkocht aan de Boterweg waar een vrijstaand woonhuis gebouwd werd. Het eerste huis naast het cafe. Later in 1982 werd het cafe verkocht aan Beernd en Corry Harmsen.
In 1982 werd het café door de familie Rensen verkocht aan Beernd en Corry Harmsen en werd de naam gewijzigd in Beernds Huuksken. Het café wordt verbouwd en gesplitst in een café en een cafetaria gedeelte.
1982 – 1995 Willy en Marijke Bergervoet worden huurder.
1995 Verkoop aan Bertie Massop en verhuur café aan Gerard Overgoor (Rooie Gert).
Gert organiseerde veel o.a. een wedstrijd touwtrekken op het stuk grond bij het café. Gert staat in het midden op de foto, rechts van de heren in zwarte broek.
De huurperiode was voor Gert géén financieel succes en na circa 3 maanden staakte hij de activiteiten.
In de maand oktober 1995 is er een heropening van café Beernds Huuksken met Marcel Massop als huurder en uitbater, Marcel is oprichter van biljartvereniging “De Boterbloem”. De broer van Marcel, André, is huurder van de cafetaria.
Mei 1996 is Marcel Massop nog steeds uitbater van het café en verandert de naam in Café “De Viersprong.
In 1996 gaat de cafetaria over op Anita Pollman en verandert de naam in cafetaria “t Pölleke” .
Hier zijn nog meerdere huurders geweest maar dat is niet geheel duidelijk geworden in welke volgorde. Genoemd zijn:
Jessica uit 's Heerenberg
Harrie Klein Baltink en
Ronald en Karin Jansen. We horen graag in welke volgorde dat geweest is.
2001 – 2002 Annelies Berendsen huurt het café en zoon Bas de cafetaria,
In 2002 verkoopt Bertie Massop het pand aan Kristel de Waal en René
In 2004 verkopen Christel en René het pand aan Hans en Gonny Bosma die er een woning met architectenkantoor van maken.
Daarna wordt het pand als woonhuis verkocht en momenteel is het als dubbel woonhuis in gebruik.
